زمان نیایش و فصل استجابت فرا رسیده است

بوی خوش ولایت در شبهای قدر

بوستان قدر، سفره معنوی گسترانیده‏ای است که نزول ملائک و صعود ملکوتیان فضایش را معطر و آراسته کرده و زمزمه مرغان حق از اطرافش به گوش می‏رسد. مائده آسمانی‏اش انوار قرآنی و غفران الهی است و مهمان ویژه‏اش منجی عالم بشریت، قائم آل محمد(عج) است. آری این سفره که مظهر وصل و منشأ کمال انسان است به بوی خوش ولایت معطر شده است. پس مبادا غفلت کنیم و لیله القدر را از کف رفته ببینیم. ضیافت الهی من و تو را به سفره نورانی «قرآن» و «غفران» فرا می‏خواند پس دریغ است شب قدر را از کف بدهیم، بی هیچ توشه‏گرفتنی برای آخرت و درس‏آموزی برای دنیا.

زمان پاکسازی است در شبهای قدر

شب قدر، گاه رویش بال‏های پرواز است؛ عطر و بوی طراوت زندگانی است. گاه تبلور شور و نور و نواست؛ زمان فریاد پاک‏ترین لحظه‏های حیات، و هنگامه خوبِ شکفتن است. اینک ماییم و شب قدر. ماییم و زمان پاکسازی جان و تهذیب نفس و تزکیه اخلاق. ماییم و چشیدن طعم تقوا و عبادت، و شب زنده‏داری و تلاوت. مبادا که فردا چشم به عید فطر بگشاییم و شب قدر را از دست رفته ببینیم. مبادا امروزمان به امید فردا و فردایمان به حسرت دیروز سپری شود. شگفتا که از سپری شدن روز و شب و گذشتن ماه و سال، عبرت نمی‏گیریم. دریغا که از گذشت سریع زمان و از کف دادن فرصت‏های ارزشمند غافلیم. راستی برادر، از آن شب قدر تا این شب قدر چه کردی؟

در خلوت نیایش

امشب همه چیز فراهم است: دعوت ربوبی، سفره آسمانی، خدایی که می‏خواهد ببخشاید، و قلم‏هایی که منتظرند گناه را خط بزنند. فقط مانده است ما چه بکنیم. پس باید برخاست و در کرانه نیایش پهلو گرفت. امشب همه درها گشوده است و همه جاده‏های نورانی معراج باز است. تنها کافی است در جویبار انابت تن بشویی تا اجابت شوی. پس بیایید در خلوت شبانه نیایش و در سکوت روح‏فزای شب، خدا خدا بگوییم تا فرشتگان الهی ما واماندگان را دستگیری کنند و در لحظه‏های سخت زندگی به یاری‏مان بشتابند.

دریچه‏ای به سمت فجر

چشم‏ها روزه‏اند تا بیاموزند جز به ملکوت گشوده نشوند. قلب‏ها روزه‏اند تا برای حضور کسی که درک حضورش بهار را می‏آورد، آماده شوند. دست‏ها روزه‏اند تا گرمای عاطفه بیابند و بذرافشان مزرعه دلها شوند. قرار است همه وجود روزه باشد. همه روزنه‏های وجود بسته شوند تا فرصت باز شدن یک دریچه بسته فراهم شود؛ دریچه‏ای به سمت فجر.
«سلامٌ هِیَ حَتی مَطْلَعِ الفَجْر». قرار است فرشته ببارد. پس از یازده ماه خشکسالی، جان‏ها نوازش باران، صدای خرّم رویش و عطر خوش شکوفه‏های تجلی را بچشند. قرار است زمین، حادثه‏گاه بزرگی باشد؛ روح‏الامین بیاید؛ جبرییل چتر بال‏هایش را بر شبی عزیز بگشاید؛ آسمانْ بارانی از آیه بباراند و قرآن بر جان‏های مستعد نازل شود.

وقت زمزمه

لیله القدر است؛ درهای جهنم بسته است؛ شیطان شیون می‏کند؛ دست و پایش بسته است و اگر آدم‏ها بجنبند، فرصت خوبی است تا شیطان در بند است از شیطنت‏های خود بکاهند و تا درهای بهشت باز است شتاب کنند که هرکه دیر بجنبد، پشت در خواهد ماند.
زمان نیایش و فصل استجابت است تا از خواب به نفع «بیداری» گذشت.
زیرا چشم‏های بسته، فرصت تماشا را از انسان می‏گیرند.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ورزشی

<script src="https://trustseal.e-rasaneh.ir/trustseal.js"></script> <script>eRasaneh_Trustseal(86051, false);</script>