بهرام گودرزی خواننده دوست داشتنی کشورمان در سال ۱۳۲۲ در محله گلاب دره شمیران چشم به جهان گشود .
او که از کودکی با موسیقی آشنایی پیدا کرد به خبرنگار رخصت پهلوان در همین رابطه گفت : چون به صورت موروثی از صدایی خوب برخوردار بودم، از سال ۱۳۳۷ به فراگیری موسیقی پرداختم و درسال ۱۳۴۷ به عنوان اولین خواننده در تلویزیون ملی به مردم معرفی شدم .
گودرزی با اشاره به نام استاد محمود کریمی اظهار داشت : محمود کریمی اولین استاد موسیقی من بود و پس از ایشان مرتاش ، عزیز خوانساری ، قوامی و مرتضی حنانه دیگر استادانم بودند که البته استادحنانه در کنار خانواده به تشویق من در عرصه موسیقی نیز می پرداخت .
وی درادامه گفت : عقیده من این است که خداوند نعمت صدای خوش را به هرکسی عطا نمی کند و به ودیعه گذاشتن این هنر نزد من از جانب خداوند و به صورت موروثی نعمتی بزرگ است ضمن اینکه موسیقی را درحاشیه فعالیت اصلی ام انجام می دادم ودر این کار هم موفق شدم چون هرگز به معروفیت فکر نکرده ام بلکه همیشه در فکر محبوبیت بودم .
بهرام گودرزی ضمن ابزار خرسندی از حضورش در این عرصه افزود: اصلیتم کرد و لر است و با هردو قبیله آشنایی کامل دارم و ازجمله خوانندگان کرد زبان ایران حسن زیرک را می شناسم .
این خواننده کشورمان ادامه داد: ردیف های استاد کریمی به صورت کتاب و ۶ کاست است و برای شروع آواز بهترین ردیف هستند.
او که با ورزش نیز آشنایی کامل دارد و در رشته های شنا و سواکاری فعالیت داشته است به خبرنگار
رخصت پهلوان آنلاین می گوید : کما بیش با ورزش پهلوانی و زورخانه ای نیز آشنایی داشتم که ارتباط با رخصتی ها باعث شد از نزدیک این ورزش را لمس کنم و هرازچند گاهی به زورخانه بروم .
بهرام گودرزی ضمن گرامیداشت یاد و خاطره زنده یاد نصرالله کریمی موسس هفته نامه رخصت پهلوان گفت: فضای معنوی حاکم بر زورخانه ها ، تغییر وتحول اساسی در انسان به وجود می آورد که این تغییرات در هیچ ورزشی به چشم نمی خورد .
بهرام گودرزی به خبرنگار تنها نشریه ورزش باستانی وکشتی پهلوانی گفت : امیدوارم با حضور مجدد در زورخانه ها بیشتر با روحیات ورزشکاران این رشته آشنا شوم و با پهلوانان در گود زورخانه ارتباط برقرار
نماییم .
این خواننده قدیمی در پایان ضمن تشکر ازفرزندان کریمی به جهت روشن نگاهداشتن چراغ این نشریه افزود: رخصت پهلوان خانه ورزشکاران و هنرمندان قدیمی است و امیدوارم یکایک ورزشکاران از این نشریه حمایت کنند و نگذارند چراغ آن خاموش شود .
دردانه قرقانی نژاد
