آن چیزی که مرحوم تختی را از سایرین متمایز می‌کرد، رنگ مدال‌ها و افتخاراتی که در عرصه ورزش به دست آورده، نبود. او توانست با فعالیت‌های خیرخواهانه‌ای که در سطح جامعه انجام می‌داد کم کم به شخصیت محبوبی تبدیل شود.
او هر سال که می‌گذرد محبوب‌تر می‌شود. به نظرم تختی را باید در قلب مردم یافت نه در مدال‌ها و افتخارات ملی که در ورزش محبوب کشتی به دست آورد. او قهرمان المپیک بود ولی اگر کسی چهره او را نمی‌شناخت نمی‌توانست بداند که او جزو افتخارات ایران محسوب می‌شود.
او برادر هر مرد و زنی بود و فرزند هر پدر و مادری، به طور کلی او را می‌توان رفیق همه انسان‌ها دانست.
در مورد تختی همیشه و به هر بهانه‌ای صحبت شده است و به نظرم همه او را به خوبی می‌شناسند. تختی از آغاز تا کنون که سال‌ها از فوت او می‌گذرد در دل مردم جای دارد.
او به عنوان الگوی همه ایرانیان شناخته می‌شود. در حال حاضر باید سعی کنیم ازاین الگو به بهترین شکل استفاده کنیم. او را می‌توان سنبل انسان دوستی دانست. همه دوست دارند افرادی چون او در جامعه حضور داشته باشند. همه مردم ایران به چنین شخصیت‌هایی احتیاج دارند و ترویج نیکوکاری و کمک به همنوع باعث شادی جامعه می‌شود.
همانطور که همه می‌دانیم نه تنها در ورزش بلکه در جامعه ایران، ما نظیر پهلوان تختی بسیار داریم. افراد بسیاری هستند که تختی را الگوی خود قرار داده‌اند و مرام و مسلک پهلوانی را در جامعه زنده نگاه داشته‌اند. ما این شانس را داریم که افراد بسیاری مانند تختی را ببینیم. ما دوست داریم در کشور پهلوانان بسیاری داشته باشیم. این موضوع در فرهنگ ما تبدیل به سنت شده است و نمی‌توان جلوی تولد چنین افرادی را گرفت.
اعتقاد دارم که رسانه‌ها و مطبوعات در راس معرفی پهلوانان به مردم قرار دارند. آنها باید جای خالی پهلوان تختی را با الگو سازی‌های جدید پر کنند.
در کشور ما شخصیت‌های بسیاری وجود دارند که همانند مرحوم تختی عمل می‌کنند ولی در گمنامی به سر می‌برند. باید همه تلاش خودمان را انجام دهیم تا مرام پهلوانی در ایران گسترش یابد و تختی‌های دیگری در ایران متولد شوند.
