همچون حسین ونکی ها با اعمال نیکویشان ،انسانیت را خوشنام وخوش آوازه کرده اند و وجودشان اگر چه هم اکنون پیش ما نیست اما ،دلهای بسیاری را با نیکوکاری زنده نگاه داشته است .
دو واژه «احسان» و «نیکوکاری»، که معادل آن در قرآن کریم، واژه «بر» است، بررسی و مصادیق آن بازگو
می شود.
واقعیت این است که مصادیق احسان و نیکوکاری، گسترده است و سفارش قرآن کریم و اهل بیت(ع)، توجه و روی آوردن به همه مصادیق آن است. آن گاه اهمیت احسان و نیکوکاری، نسبت به دیگران آشکار می شود که بدانیم، زندگی انسان ها اجتماعی بوده، زندگی اجتماعی نیز خالی از انواع تضادها و درگیری ها نخواهد بود، و اسلام برای آنکه شیرازه زندگی اجتماعی از هم نگسلد، و زیست جمعی آنها و در کنار هم بودنشان، دلپذیر و گوارا شود، پیروانش را به احسان و نیکوکاری فرا می خواند تا در سایه آن، همین دنیای زودگذر مادی نیز برای آنها به بهشتی نقد، تبدیل شود و رایحه بهشت ابدی را در این جهان خاکی نیز استشمام کنند.
در این میان افرادی چون زنده یاد حسین ونکی از جمله کسانی هستند که این صفات به عینه در روابط شان دیده می شده.
حال چه چیز و چه کسانی می توانند نام آنها را به قافله انسانیت پیوند بزند جز عمل نیکویشان که پس از مرگشان نام آنها را زنده نگاه داشته است.
نیکوکاران و صاحبان احسان همچون زنده یاد ونکی ، پادزهرتلخ کامان و تهی دستان بوده و هستند و اعمال درستشان کاستی هایی را که گریبان گیر جامعه اسلامی و انسانی شده را برطرف کند و از جامعه ای نیازمند و سرخورده، مردمانی بی نیاز و سربلند بسازند.
ن. کریمی
