پنجره فولاد ؛ قصه ی ضامن شدنت برای یک آهوی اسیر ، گنبد طلایت و قصه دلتنگی من که هرجا عرصه برایم تنگ می شود، نامت را برزبان جاری می سازم .
درکنار ضریحت بودن خود عشق است و دور از تو دلتنگی معشوق از عاشق است برای دوباره دیدنت .
اینها حس یک زائر دل خسته است که تو را در پس عشق کبوتران حرمت دیده است ،یا ثامن الحجج.
آمدم به دیدنت و بازگشتم به وطنم ، اما یک درد عمیق را در درون با خود بردم و آنهم آرزوی دوباره دیدن گنبد طلایت بود که آیا عمر یاریم می کند ؟ آیا بازگشتی خواهم داشت به سمت حرمت ای آرام بخش جانها؟
ساعتها دردل کردن با کسی که می دانم می شنود، با من همدرد می شود و با غصه هایم جاری ، حس غریبی است .
آمدنم در کنار ضریحت یک تلنگر ذهنی بود، نیت کردم تا کرم کنی و همراه شوم با عاشقان خاندانت و زائران حرمت در شب شهادتت که شیوع بیماری کرونا این اجازه را به من و همراهان نداد و ما ماندیم یک دنیا دلتنگی .
یا ضامن آهو امیدواریم با ریشه کن شدن کرونا دست جمعی به دیدارت بیائیم.
محمد کریمی
