آقا! گمشده شما اینجاست
اگر سایر رشته‌های ورزشی مخصوص یک قشر و یک گروه است، ورزش باستانی، متعلق به همه مردم است و هر کس از هر گروه و صنفی که باشد، باید نسبت به آن احساس مسئولیت کند و برای گسترش و رونق بیشتر آن تلاش نماید.
اگر به ورزش اهمیت می‌دهید…
کسانی که به مسائل ورزشی اهمیت می‌دهند، باید به این رشته بهاء دهند؛ چرا که ورزش باستانی ورزشی است که جوانان برومند و دلیر را به جامعه تقدیم می‌دارد. فنون و آداب این ورزش به گونه‌ای است که ورزشکاران را تندرست و با نشاط میکند و آنان را از رخوت و سستی رهایی می‌بخشد.
اگر برای فرهنگ ملی اهمیت قائل هستید…
فرهنگ‌دوستان نیز باید برای این ورزش اهمیت قائل شوند. زیرا این ورزش با فکر و فرهنگ و اخلاق دیرینه این سرزمین درآمیخته و هر یک از فنون ورزشی آن، دارای بار و محتوای غنی فرهنگ ایرانی است. این ورزش روح همکاری و مساعدت و جنگجویی را در ورزشکاران به وجود می‌آورد و آنان را با ادبیات غنی فارسی آشنا می‌سازد، پهلوانان و حماسه‌سازان را معرفی میکند و ایرانی بودن را به آنان تزریق می‌نماید.
اگر پایبند ارزشهای دینی هستید…
کسانی که در جستجوی راهی برای تعلیم مفاهیم دینی و مذهبی هستند. باید این ورزش را به عنوان بستری برای معرفی آرمانها و ارزشهای دینی و اعتقادی بشناسند و درصدد ترویج آن برآیند چون این ورزش بدون آداب دینی و اخلاق مذهبی معنا ندارد. این ورزش عشق به ائمه اطهار را در دل و جان ورزشکاران به وجود می‌آورد و حلاوت ذکریا حق را در کامشان قرار می‌دهد. ورزش باستانی، ورزشکارانی مومن و باتقوی تربیت میکند و آنان را با ارزشهای دینی و اعتقادی مانوس و آشنا می‌سازد.
اگر درصدد ترویج اخلاق اجتماعی هستید…
کسانی که به اخلاق اجتماعی اهمیت می‌دهند، باید این ورزش را دریابند. زورخانه‌ها از آن رو مقدس هستند که پهلوانان و ورزشکارانی دردمند و درد آشنا و مردمدار را تربیت می‌کنند. ورزشکاران باستانی با کسب فضایل اخلاقی وارد جامعه می‌شوند تا دست افتادگان را بگیرند، به داد ستمدیدگان برسند، حق مظلومان را بگیرند و بینوایان را مورد یاری قرار دهند.
ورزش باستانی آغازی است که از گود زورخانه شروع و به زندگی روزمره ی مردم پیوند می‌خورد.
تاریخ گذشته ما شاهد این مدعاست که مردم کوچه و بازار از پهلوانان و ورزشکاران باستانی انتظار داشته‌اند تا حافظ مال، ناموس و حیثیتشان باشند. پس ورزش باستانی در خدمت جامعه‌ایی بهتر و روابطی انسانی‌تر میان مردم، جایگاه ویژه‌ای دارد.
اگر برای جوانان دل می‌سوزانید…
کسانی که به جوانان می‌اندیشند و در پی‌چاره‌ای برای رشد اخلاق و معنویت در آنان هستند، باید به این ورزش توجه ویژه‌ای داشته باشند. ورزش باستانی برای نوجوانان و جوانان جذاب دوست‌داشتنی است و اوقات فراغت آنان را پر میکند، آنان را با نشاط و پرتحرک بار می‌آورد و روح اخلاق و معنویت و دیانت را در جسم و جانشان می‌دمد. این ورزش دوستدار جوان است و جوانان هم می‌توانند آن را دوست داشته باشند. پس، حالا که ما از چنین امکانی برخوردار هستیم، شایسته است که قدر آن را بدانیم و سفره آن را پیش پای هر نوجوان و جوان ایرانی باز کنیم تا این نسل پویا، که گاهی در معرض آسیب‌های فکری و فرهنگی قرار می‌گیرد، کام خود را با غذاهای مادی و معنوی این سفره شیرین کند.
اگر به فکر ارتباط بین نسلها هستید…
کسانی که به ارتباط مطلوب و شایسته میان نسلها اهمیت می‌دهند، باید به سوی این ورزش روی بیاورند و آن را ترویج کنند. ورزش باستانی به همان میزانی که جوانان را مورد توجه قرار می‌دهد، پیران و سالخوردگان را نیز مورد لطف و عنایت خود قرار می‌دهد و برخلاف برخی رشته‌هایی که مخصوص یک گروه سنی است، به تمام گروهها اختصاص دارد و ورزشکار باستانی تا آخرین روزهای عمر خود دارای همان اعتبار و اهمیت و حرمتی است که در روزهای جوانی در گود زورخانه، از آن بهره‌مند بوده است.
پیران و سالخوردگان این ورزش به عنوان پیشکسوتان شناخته می‌شوند و دوشادوش جوانان در تمام مراحل این ورزش حضور به هم می‌رسانند، از رهگذر این همراهی، ارتباط بین نسلها تقویت می‌شود و جوانان در مقابل پیشکسوتان زانو می‌زنند و درس پهلوانی و جوانمردی را فرا می‌گیرند و پیران، را نه به عنوان افرادی بی‌مصرف و تاریخ گذشته، بلکه به عنوان چهره‌هایی هدایتگر و روشنایی‌بخش، گود زورخانه‌ها را با حضور خود منور می‌کنند.
دست به دست هم بدهیم
حاصل سخن اینکه: ورزش باستانی متعلق به همه افراد است و کلیه کسانی که برای جامعه امروز دل می‌سوزانند و در فکر بهبود و بهسازی آن هستند، می‌توانند از دریچه نگاه و انتظارات خاص خود به این ورزش بنگرند و خواسته‌های والای خود را در این ورزش بجویند.
بنابراین انتظار می‌رود که ورزش باستانی به عنوان ودیعه‌ای که از سوی نیاکان مان به میراث، در آمده است، بیش از آنچه هست، دارای رونق و اعتبار و اهمیت باشد.
انتظار می‌رود دستهای فرهنگ‌دوستان، صاحبان اندیشه، دین‌خواهان، مسئولان امور جوانان، مسئولان ورزشی و… به هم بپیوندد و این میراث کهن را حفظ و حراست نمایند.
کوزه را کنار بگذارید، اینجا دریاست
اگر گمان می‌کنید که در مسیر دستیابی به اهداف و آرمانهای تربیتی، اخلاقی، اجتماعی و اعتقادی خود دارای گمشده‌ای هستید، نیم‌نگاهی به این ورزش بیاندازید و خواسته‌های خود را در گود زورخانه پیدا کنید. گود زورخانه، دریای مواجی است که در دل آن هزاران گوهر دین، اخلاق، انسانیت، فرهنگ، علم، ادب، رفتار اجتماعی و قدرت بدنی وجود دارد. بیایید این گوهرها را از صدف بیرون بکشیم و به جامعه‌ای که سخت محتاج آن هستند، ارزانی کنیم. همتی می‌طلبد و مردم ایران به همت معروف هستند. حیف و صد حیف که دریایی چنین پهناور و خروشان در پیش پای ماست و ما کوزه به دست، در میان بیابان بزرگ زندگی سرگردان مانده‌ایم.
