در شب شهادت حضرت علی (ع) مراسم عزاداری در زورخانه علی بن ابیطالب (ع) برگزار می‌شود؛ این آیین سنتی مراسمی نمادین در فراق الگوی جوانمردی و آغاز شبهای قدراست.
بسیاری از پهلوانان از نوزدهم رمضان آماده شبهای قدر و عزاداری هنگامه شهادت مولای متقیان
می شوند.
گود زورخانه ها،عزادار شهید محراب می‌شود و دست‌هایی که در روزهای عادی تمرین پهلوانی می‌کردند ، بر روی دیدگان پهلوانان به غم می‌نشیند.
در این شب ها اشک‌ها را مهاری نیست. امامی از دست رفته؛ الگوی جوانمردی و کسی که پیامبر او را نزدیک‌ترین به خود نامید.
در این شبها زنگ مرشد نوای غمی به وسعت تاریخ دارد . فرقی که شکافته، فرق تاریخ و قلب مسلمانان بوده.
زنگ مرشد به صدا در آمده و نوای غم‌انگیزی نواخته می‌شود.
پهلوانان سر فرود آورده و یا علی می‌گویند. پا در گود می‌گذارند و اینبار نه برای تمرین و ورزیدگی بلکه برای امام خود در دایره جوانمردی دست به دست هم در کنار هم و در یک سطح ایستاده‌اند.
چشم‌ها از غمی حکایت دارد که تا اعماق جان نفوذ کرده و تا آزادی هست و تا جوانمردی هست، دل به درد خواهد آورد.
کجایند کودکان یتیم که شبها منتظر امداد غیبی و دست مهربان خدا بودند. شاید بی‌خبر از اینکه پدر با فرق شکافته در محراب افتاده است و دنیا را عزادار خودکرده است.
زورخانه ای ها معتقد اند، زورخانه و ورزشهای پهلوانی بی مرشد و بدون تمسک به الگویی وارسته دلنشین نیست و پهلوانی به مدد گیری و جوانمردی است، نه زور بازو … و هیچ پهلوانی نمی‌تواند ادعا کند که لحظه‌ای از یاد علی (ع) غافل است.
و اما شبهای قدر«به روایتی امشب قرآن نازل می‌شود». پهلوانان در شب قدر و شهادت حضرت علی در زورخانه جمع شده و برای مولای خود عزاداری می کنند و نذری می پزند ،مداحی، دعا و صلوات به همت ورزشکاران انجام می شود.
در مراسمات عزاداری نذری هایی که پخته شده و در بین مهمانان و نیازمندان توزیع می‌شود
ورزشهای پهلوانی تمرین جوانمردی، ایستادگی و دفاع از مظلوم است و همه‌ساله پهلوانان در ایام شهادت امام علی (ع) در سوگ امام خود می‌نشینند.
گود مردانگی عزادار شهید محراب شد
