جشنواره فیلم های ورزشی با حضور وزیر ورزش و جوانان و تنی چند از چهره های خوشنام ورزش، کارگردانان ، نویسندگان و هنرمندان فعال در عرصه هنر ورزش سینما و… در حالی به پایان رسید که باید و نبایدهای بسیاری را به دنبال داشت.
هرچند برگزاری چنین جشنواره هایی ، فرصت رونق بخشی و انگیزه بخشی به ساخت فیلم هایی با مضمون ورزش و اهتمام بیشتر به پرداختن ورزش ایرانی با تعاریف خاص پهلوانی را ایجاد می کند و نمی توان و نباید به سادگی از آن گذشت، اما باید مسوولان برگزارکننده با جدیت بیشتری این موضوعات را مورد توجه قراردهند.
اما نکته قابل توجه حضور عالی ترین مقام ورزش به عنوان میهمان ویژه بود که این خود بیانگر اهمیت این جشنواره بود و به نظر می رسد، باید با تعامل بیشتر با وزارت ورزش وجوانان و وزارت فرهنگ و ارشاد از این فضا برای توسعه مضامین فرهنگی ورزشی بهره گرفت
سالها دغدغه پرداختن ، حفظ و اشاعه ورزش ایران با مضامین پهلوانی از خواست بخشی از جامعه ی ورزشی بود که به نوعی پیوندی دیرینه با ورزش اصیل ایرانی داشتند و با فراخوانی که در این راستا مطرح شد، امید بسیاری در دلها ایجاد شد که علاقمندان به تولید فیلم و آثار سینمایی با مضامین عنوان شده در بیانیه ی این جشنواره ، گامهای موثری برداشته و شاهد آثار چشمگیری در این عرصه خواهیم بود.
اما با آغاز جشنواره و مشاهده آثار ، شاهد به نمایش گذاشتن فیلمهایی بودیم که تنها یک دیالوگ از کلمه ی ورزش مبنای اثری سینمایی ورزشی بود و دراین جشنواره راه یافته بود ، آثاری اجتماعی بدون محتوای ورزشی . و در نهایت انتخاب فیلمهای برتر در پایان جشنواره، که باروح این جشنواره متفاوت بود .
هرچند ما خواهان تدوام چنین جشنواره هایی هستیم اما پیشنهاد می کنیم نگاه کارشناسانه نسبت ، به پذیرفتن فیلمها، به نمایش گذاشتن آنها و انتخاب آنها به عنوان برترین ها باشیم.
در هر صورت پیشنهاد می کنیم که برای برگزاری چنین رویدادهایی که به نوعی قرار است ریشه های فرهنگی ورزشی و اجتماعی این مرز وبوم کهن را به نمایش بگذارد ، با آن بشه متفکر بیشتری همراه باشد.
