هفدهم مرداد، تنها یک روز در تقویم نیست. خطی است در میانه‌ی تاریخ که یادآور رسالتی است بزرگ، خطیر و بی‌ادعا. روزی برای آنان که با قلم، جان می‌گذارند؛ برای آنان که سایه‌ی دوربین‌شان در دل خطر تاب می‌خورد و صدایشان پژواک حقیقت است در هیاهوی دروغ.
خبرنگار، روایت‌گر رنج مردم است؛ حافظ حافظه‌ی جامعه، صدای بی‌صدایان و چشم بیدار عصر خویش.
این روز، به نام شهید محمود صارمی مزین شده؛ خبرنگار شجاع خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) که در هفدهم مرداد ۱۳۷۷، هنگام مخابره خبر «مزار شریف سقوط کرد»، در کنار هشت دیپلمات ایرانی، به‌دست گروه طالبان به شهادت رسید.
صارمی، تنها یک نام نیست؛ نماد نسلی است که برای حقیقت، جان دادند. صدایی که خاموش شد تا آتش دروغ شعله‌ور نماند. یادش جاودان، راهش ادامه‌دار.
خبرنگار، تنها یک ناظر بی‌طرف نیست. او ایستاده میان آتش، در مرز مرگ و حقیقت، روایت‌گر واقعیتی است که دیگران از آن روی‌گردانند. چه در دل سیل و زلزله، چه در هجوم گلوله‌ها و تانک‌ها، او هنوز به دنبال صداهایی‌ست که شنیده نمی‌شوند، دردهایی که سانسور می‌شوند، و حقایقی که خاک گرفته‌اند. خبرنگار، حافظ حافظه‌ی جمعی یک ملت است؛ و اگر او ننویسد، حقیقت دفن خواهد شد.
روز خبرنگار، روز پاسداشت شهامت است. شهامت دیدن، شنیدن، نوشتن؛ حتی وقتی حقیقت، تلخ‌تر از زهر است. حتی وقتی صدای تو را نمی‌خواهند. حتی وقتی بهای قلم، سنگین است.
و چه بسیار زنان خبرنگاری که در برابر سنت، تحقیر، و مخاطرات دوچندان، دوربین برداشتند، قلم برداشتند، و نوشتند. آنان که صبورانه جنگیدند، در خط مقدم بحران ایستادند، و با جسارت زنانه‌شان، چهره‌ی دیگری از مقاومت را به تصویر کشیدند. باید در این روز، از زنانی گفت که با دستان ظریف، اما اراده‌ای پولادین، تاریخ را ثبت کردند.
بیاییم یاد کنیم از سید مرتضی آوینی، سید شهیدان اهل قلم، که روایت فتحش، روایت حقیقت بود. او، چشمان ما را به واقعیتی گشود که دوربین‌های معمول از آن می‌گریختند. آوینی، صدای آن‌هایی شد که در دل جنگ خاموش شدند و خود، با انفجار مین، جاودانه شد.
و در کنار او، شهید صارمی و دیگر خبرنگارانی که در مأموریت‌های اطلاع‌رسانی، جان به کف گرفتند تا خبر بماند، تا حقیقت زنده بماند.
هفدهم مرداد، بزرگداشت نام آنان است که فریادشان را هیچ بمبی خاموش نکرد. آنان که شاید نام‌شان در بولتن‌ها و قاب‌ها نباشد، اما در قلب مردم جاودانه‌اند.
به احترام همه‌ی آنان که در خط مقدم آگاهی جنگیده‌اند، به احترام آن‌هایی که در قاب تصویر جا ماندند و آن‌ها که هنوز، در سایه‌ی نور و صدا، می‌نویسند تا چیزی پنهان نماند.
ای خبرنگار! قلمت همیشه تیز، صدایت رساتر از سکوت، و راهت همیشه روشن‌تر از تاریکی باد.
اکرم شعبانی
