میلاد حضرت فاطمه زهرا (سلاماللهعلیها)، فقط یادآور تولد یک شخصیت تاریخی نیست؛ آغازِ حضور نوری است که معنای زن، مادر و انسانیت را در جهان روشن کرد.
در روز میلاد بانویی که پیامبر اکرم(ص) او را «امّ ابیها» خواند، بار دیگر به این حقیقت میرسیم که زن در نگاه اسلام، نه در حاشیه، که در مرکز کرامت و انسانیت ایستاده است.
حضرت زهرا(س) تجسم سه حقیقت بنیادین است: ایمان، معرفت و ازخودگذشتگی.
در زندگی کوتاه اما عمیق او، میتوان نقشه راهی برای زندگی امروز یافت؛ نقشهای که ستون اصلیاش کرامت زن و ارزش بیبدیل مادر است.
هیچ زنی همچون او، نقش مادری را با چنین شکوه و معنایی در تاریخ معنا نکرده است. صبرش، شکوهی دارد که از سختترین روزهای مدینه عبور میکند؛ و مهربانیاش، پهنایی دارد که تا امروز دامان دلها را آرام میکند.
او نشان داد که مادر بودن تنها یک نقش خانوادگی نیست؛ یک مأموریت الهی است. او ثابت کرد که زن تنها آینه لطافت نیست؛ سرچشمه قدرت و قوام جامعه است.
میلاد حضرت زهرا (س)، روزی است که ما را به بازاندیشی در ارزش زن و مادر فرامیخواند؛ روزی که یادآور میشود بنیانهای انسانی هر جامعه بر دستان زنانی استوار است که مانند او، از خود میگذرند تا جهان باقی بماند.
در این روز، شایسته است بیش از همیشه به فضائل اخلاقی و اندیشههای آن بانوی بزرگوار چشم بدوزیم؛ فضائلی که جامعه امروز تشنه آن است: پاکی در اندیشه، صداقت در عمل، کرامت در رفتار و ازخودگذشتگی در خانواده و اجتماع.
میلاد حضرت زهرا (س)، فرصتی است تا دوباره بیندیشیم که اگر جامعهای میخواهد ریشهدار، آرام و رو به رشد باشد، باید به زن و مادر همان ارزش و جایگاهی را بدهد که آن حضرت برایش آفرید.
میلاد نور، میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) مبارک باد.
محمد کریمی
