اندوه ناشی از فقدان بزرگانی که شکوه شخصیت آنان در طی سال های متمادی سایه گستر جامعه ی ما بوده، بسی سنگین و طاقت فرساست و چنین ضایعه ای برای مردمی که در سیمای پاکان و نیکوکاران، تفسیر نشانه های روشنی و راستی را به تماشا نشسته اند ، بسی گران تر و غمبارتر است.
اینک در هاله ای از بهت و ماتم آموزگار بزرگ سخاوت و خیرخواهی، اسوه ی لحظه های شور انگیز و ناب نیکوکاری ، شادروان زنده یاد حاج مرتضی کاووسی به راهی سر سپرده که عمری در اشتیاق آن بال و پر می زد.
انسان روشن ضمیری که آنی چشم از جاذبه های بی مثال آسمان برنگرفت و زندگی شرافتمندانه ی خویش را در انس با دلبستگی های زود گذر زمینی تلف نکرد تا در چنین روزی دست همه ی سوگواران و حق شناسان راهش بر سینه های سوخته و پیشانی های حسرت قرار گیرد.
حاج مرتضی کاووسی مسیر خدمتگزاری اش، تنها و تنها متکی بر اعتقادات و باورهای دینی بود و دقیقا
می دانست که برای چه کسانی باید از جان و مال خود هدیه کند .
بدون شک آن چه روح پرفتوح آن فقید سعید را پس از سالها بیشتر به وجد می آورد این که همه ی وارثان پاکی و صاحب دلان خوبی، سرمشق زیبا و جاودان زندگی و منش بزرگوارانه ی او را با قلم عشق دوباره و هماره بنگارند و بزرگراه سرسبز باقیات و صالحات را به سمت افق روشنایی و رستگاری پر رونق نگاه دارند.
خانواده بزرگ ورزش زورخانه ای و کشتی پهلوانی و اعضا هیات اول مظلوم عالم پس از سالها با دل و جانی آکنده از تأسف و تأثر یادش را گرامی می دارند و از درگاه خداوند کریم برای آن فقید سعید رحمت و غفران و مسألت دارند.
از زنده یاد حاج مرتضی کاووسی خیر و حامی ورزش و خادم اهل بیت (ع) پسری به یادگار مانده به نام مهندس علیرضا کاووسی که راه پدر را دنبال می کند .
دولت جاوید یافت هر که نکونام زیست
