ورزش باستانی یک میراث فرهنگی و معنوی ورزشی است

ورزش باستانی یک میراث فرهنگی و معنوی ورزشی است.
این ورزش دارای ساختار ورزشی مناسب فرهنگ، آداب و رسوم مبتنی بر فتوت، جوانمردی، صفا و ادب می‌باشد. ورزش‌های زورخانه‌ای به عنوان یک ورزش و ابزار تربیتی مناسب است. علاوه بر این با توجه به آثار مثبت ورزشی آن توسعه و ارتقا جایگاه مناسب‌تر این ورزش در جامعه امروزی یک ضرورت است. اما با توسعه این ورزش چه مشکلی حل خواهد شد؟ پاسخ این سئوال کاملا روشن است. توسعه ورزش باستانی زندگی بهتری را برای مردم مهیا می‌سازد و برای سلامتی جسمی و روحی و عاطفی و بهزیستی مردم موثر می‌باشد. از جنبه‌های فرهنگی، هنری و زیبایی شناسانه با ارزش و پرثمر است و در تقویت قدرت، استقامت و هماهنگی عضلات اسکلتی بدن موثر است. برای آمادگی جسمانی اقشار مختلف مردم مفید است و برای اینکه این ورزش جای چه چیزی را می‌تواند بگیرد. ورزش باستانی می‌تواند به عنوان ورزش و تفریحی سالم جایگزین تفریحات مخرب در جامعه باشد این ورزش در غنی‌سازی اوقات فراغت مردم پرثمر است.
ورزش باستانی در هجوم فرهنگ جهانی و مقابله با سیطره فرهنگ جهانی به عنوان ابزاری مناسب می‌تواند در تقویت هویت ملی و فرهنگی مورد استفاده قرار گیرد و به عنوان نمادی فرهنگی شیوه‌ای مناسب برای توسعه فرهنگی و گسترش فرهنگ و زبان فارسی باشد. در تقویت هویت ملی و ایفای نقشی موثر در فرهنگ و تمدن جهانی موثر واقع شود. این ورزش به عنوان منبعی ارزشمند برای توسعه ورزش همگانی از سوی ایران و کشورهای حوزه تمدنی مشترک، به عنوان یک رشته ورزشی بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته است.
ورزش زورخانه‌ای در دهه‌های گذشته در معرض هجوم ورزش‌های مدرن و بین‌المللی قرار گرفت. این ورزش از جهت سخت‌افزاری دارا بودن محیطی مناسب و جذاب و نرم‌افزاری، داشتن مقرراتی کارآمد، برنامه‌ریزی، مدیریت و ساختار مناسب اداری و اجرایی با مشکل روبه‌رو شد به طوری که ورزش‌های زورخانه‌ای در رقابت با ورزش‌های جدید از توانایی کمتری برخوردار گردید، در نتیجه بسیاری از زورخانه‌های قدیمی تعطیل و در معرض نابودی قرار گرفته و بعضا تغییر کاربری یافتند.
در پژوهش بررسی زورخانه‌های تهران که در سال ۴۵۳۱ انجام یافته است بیشتر زورخانه‌های عمومی تهران مالکیت استیجاری داشته است. به طور کلی بیش از ۰۷ درصد ساختمان زورخانه‌های تهران، قدیمی و فرسوده بوده و احتیاج به بازسازی اساسی داشته‌اند. آمارها نشان می‌دهد بسیاری از زورخانه‌های محلات به جهت عدم حمایت‌های لازم موفق به جذب مخاطب نشدند. فقدان یک نظام حمایتی، تشویقی و آموزشی از مدیران و مرشدان امکان اداره کارآمد زورخانه‌ها را فراهم نکرد و زورخانه‌ها دچار رکود شده و یا در معرض تعطیلی قرار گرفتند.
منبع فدراسیون بین المللی ورزشهای زورخانه‌ای