فردا پنجاه و ششمین سالگرد اسطوره جوانمردی یعنی جهان پهلوان تختی است. الکساندر مدوید دارنده ۱۰ طلای جهان و المپیک از کشتی خاطره انگیزه اش با آقا تختی چنین می گوید.
درست است که این مطلب را خوانده اید ولی در آستانه سالگردش دوباره آن را مرور می کنیم .
«از ناحیه پای راست به شدت آسیب دیده بودم و غلامرضا در حال عبور از رختکن به چشم دید که پزشک تیم شوروی در حال بانداژ پای مصدوم من است. زمانی که تختی رفت، دکتر بلافاصله رو به من کرد و گفت دیگر کارت تمام است،حریف فهمید پای راست تو آسیب دیده و راحت شکستت می‌دهد. حتی سرمربی تیم از من خواست انصراف بدهم و کشتی نگیرم زیرا تختی کشتی گیر سر سخت و قدرتمندی بود و همیشه کشتی های من با او یک بر یک یا یک بر صفر می شد اما من روی تشک حاضر شدم و غلامرضا در طول مبارزه حتی یک بار هم به پای آسیب دیده من دست نزد و در آخر تختی با نتیجه مساوی و به خاطر ۱۰۰ گرم وزن بیشتر به من باخت اما برنده واقعی او بود.
او با همه کشتی گیران دنیا فرق داشت، آن مبارزه ام با او پاک‌ترین مبارزه عمرم بود.»
این تنها بخشی از خاطرات الکساندر مدوید، چهره افسانه‌ای کشتی جهان و دارنده سه مدال طلای المپیک و هفت مدال طلای جهان و از همدوره‌ای های جهان پهلوان تختی است.
اتفاقی که در جریان رقابت‌های جهانی ۱۹۶۲ تولیدو در آمریکا رخ داد. تختی به راحتی می‌توانست با استفاده از آسیب دیدگی شدید مدوید ، شکست یک سال قبل مقابل او در تهران را جبران کند اما او تختی بود معتقد بود باخت جوانمردانه بهتر از برد ناجوانمردانه است او نمی‌توانست مانند همه باشد که اگر این‌گونه بود، جهان امروز در سوگ نیم قرن بی جهان پهلوان بودن آه و حسرت نمی‌کشید.
