در ایام محرم و صفر، شهر رنگ دیگری می‌گیرد؛ صدای سینه‌زنی، عطر اسپند و بوی اشک، جان را جلا می‌دهد. اما در این میان، حضور چهره‌هایی چون حاج آقا علی نیک‌منش، آن‌چنان پررنگ است که تنها با دیدنشان، دل گرم می‌شود.
چند شب پیش در هیأت اول مظلوم عالم علی علیه‌السلام، دیداری رقم خورد که برایمان بسیار شیرین و پُر خاطره بود. بعد از سال‌ها، حاج آقا را دوباره دیدیم؛ آرام، باوقار و همچنان خالصانه در میدان. آن لبخند مهربان، آن نگاه پدرانه، ما را برد به سال‌هایی که او در کنار هیأت‌های مذهبی و جمع‌های هنری، حامی و پشتیبان واقعی بود.
مردی از جنس بخشش
حاج آقا نیک‌منش، تنها صاحب یک برند معتبر نیست؛ او صاحب قلبی سخاوتمند است که در سخت‌ترین روزها، پشت هیأت‌ها ایستاد. در ایامی که بسیاری از هیأت‌ها با کمبود منابع مواجه بودند، او با تمام توان، پشتیبان بود و بی‌هیچ هیاهویی، به میدان آمد.
پاسدار هنر آیینی
کم نیستند هنرمندانی که هنوز هم از حسن رفتار و نگاه هنردوستانه‌ی حاج آقا می‌گویند. او معتقد بود هنر متعهد، باید تکریم شود و با برگزاری مراسم تجلیل از هنرمندان آیینی، نشان داد می‌شود هم مومن بود و هم قدرشناس هنر. حالا قرار شده جمعی از هنرمندان، به دیدار او بروند؛ دیداری که به‌حق، تجدید عهد است با مردی که همیشه در میدان فرهنگ و دین، پیش‌قدم بوده است.
روغنی با عطر اصالت
برند نیک‌منش، بیش از یک نام تجاری است. این نام، با ۷۰ سال سابقه درخشان در تولید روغن حیوانی کرمانشاهی ممتاز، نمادی از اعتماد، کیفیت و حلال‌خوری است. روغن‌های بسته‌بندی‌شده با بالاترین استانداردهای ایزو و بهداشت، نشان از دقت و تعهد حاج آقا به سلامت خانواده‌ها دارد. اما چیزی که این برند را متمایز می‌کند، روح مردی است که پشت آن ایستاده؛ مردی که سودش را نه فقط در تجارت، که در خدمت به مردم می‌بیند.
