در تاریخ کشتی ایران، نام‌هایی بوده‌اند که فقط قهرمان شدند، اما حبیب‌الله بلور از آن معدود مردانی بود که قهرمان ساخت.
او از دل دهه‌های طلایی کشتی ایران برخاست؛ مردی که نخست فهمید، کشتی فقط زور بازو نیست بلکه فلسفه‌ی تمرکز، علم، و شناخت بدن انسان است.
بلور اولین مربی ایرانی بود که علم تمرین و فیزیولوژی ورزشی را وارد تمرینات کشتی کرد. او تمرینات قدرتی را با استراحت هدفمند ترکیب کرد، تغذیه را در کنار ریکاوری آموزش داد و باور داشت «بدن بدون ذهنِ آگاه، پیروز نمی‌شود.»
بسیاری از بزرگان کشتی ایران ( از عبدالله موحد تا غلامرضا تختی )مستقیم یا غیرمستقیم از مکتب فکری او تأثیر گرفتند.
شاگردانش همیشه می‌گفتند: بلور فقط تکنیک یاد نمی‌داد، انسان می‌ساخت. از نظر فنی، او به «کشتی منطقی» اعتقاد داشت. در نگاهش، فن نباید فقط برای امتیاز اجرا شود؛ بلکه باید با درک از فیزیک حریف، ریتم بدن و زمان‌بندی ذهنی همراه باشد.
بلور مربی‌ای بود که در روزگار بدون امکانات، با قلم و دفترچه تمرین نوشت؛ در زمانی که ورزش علم نبود، او علم را به ورزش آورد.
و شاید به همین دلیل، هنوز هم نسل‌های تازه‌ی مربیان کشتی وقتی از اخلاق، انضباط و علم تمرین سخن می‌گویند، ناخودآگاه به یاد او می افتند.
بلور بجز کشتی در عرصه بازیگری هم فعالیت داشت و در بسیاری از فیلم ها نیز به ایفای نقش پرداخت و ورزشکاری هنرمند بود.
