ای ماه خون، بار دیگر از راه می رسی و با نسیم گرم کربلایی، قصه آلاله‌های سرخ را به گوش جان می رسانی. دوباره سکوت تاریخ را در هم می شکنی و بغض ناله را از تنگنای حنجره ها آزاد می کنی. بار دیگر از راه
می رسی و برف سکوت را با آفتاب عشقی که بر آسمان سینه داری، آب می نمایی و آن را به اقیانوس خروشان فریاد
می رسانی! ای ماه خدا! قدومت گرامی.
اکنون آغاز سال ۱۴۴۲ هجری قمری را پیش رو داریم، سال قمری با هجرت پر برکت رسول اکرم (ص) معنا یافت و مبدأ تاریخ اسلام شد. اگر پیامبر(ص) در مکه می ماند چیزی از اسلام باقی نمی ماند، ولی سال قمری که با هجرت پیامبر مکرم اسلام متبرک شده بود، در سال ۱۶ پس از هجرت به خون عزیزان و خاندان رسول اکرم (ص) رنگین شد و از آن پس سال قمری برای مسلمان راستین جز با اندوهی جانکاه آغاز نگشته است؛ تا کی باشد که خونخواه خون “ثارالله”بپاخیزد و جهانی را به عدل بیاراید.
یکی از درس های اصلی این ماه بپا داشتن نماز است که بارها در قرآن به آن سفارش شده و یکی از ستون های دین ماست .کما اینکه همه می دانیم امام حسین(ع) در ظهر عاشورا به نماز ایستاد و آخرین نماز خود را اقامه کرد .
و بعد از آن فرمود :
اگر با کشته شدن من دین جدم رسول الله (ص) ادامه می‌یابد پس ای شمشیر ها مرا دریابید.
