کلمه پیشکسوت بیشتر در ورزش پهلوانی به کار برده می شود، در آیین و سنت ها بوده است و کلا به کسی اطلاق می شود که ،خاک میدان خورده باشد و دارای تجربه فراوان در زمینه ورزش باستانی باشد.
اصطلاحا راه و چاه را بلد باشد ، سرد و گرم چشیده روزگار باشد.
البته کسب عنوان پیشکسوتی مستلزم داشتن منش ها ،اخلاقیات و روحیات خاص و فراوانی است که باید به دیده ریزبین بدان نگریست چون در غیر این صورت ارزش و اعتبار یک فرهنگ ناب ایرانی را به مخاطره می اندازیم.
ما در ورزش زورخانه ای و کشتی این موضوع را بسیار جدی می انگاریم. ورزشکاران بزرگی در این رشته ها حضور داشتند، تلاش کردند و جان خود را در طبق اخلاص گذاشتند و برای رسیدن به این مرحله رعایت ادب و احترام در گفتار و کردار را در تمام زندگی رعایت می کردند.
آنها همیشه به دور از تنگ نظری و کینه توزی بودند. یک پیشکسوت باید با اطرافیان خود برخوردی نیکو و انسانی داشته باشد تا به این روش موجب جذب علاقمندان و تاثیر مثبت روی آنان گردد.
ورزشکارانی چون پهلوان زنده یاد محمد خادم ، پهلوان منصور جهانیان و پهلوان سید عباس شکرآبی از جمله این پیشکسوتان هستند که در تاریخ این کشور درخشیدند.
اما واقعیت این است که پیشکسوتان بیشتر به توجه نیازمند هستند لذا باید این نگاهها و توجه ها در ابعاد مختلف صورت بگیرد. به عنوان مثال ورزشکار کهن کسوت ما که در قید حیات است نیازمند سرکشی و دلجویی است و آن دیگری که جان به جان آفرین تسلیم کرده باید در زنده نگاه داشتن نامش تلاش شود و خانواده اش مورد توجه قرار بگیرند.
به هرحال در ورزش زورخانه ای و کشتی اصل بر احترام، محبت و دوستی است و همه به دنبال این هستند که این حس زیبا را برانگیزانند تا زنجیر محبت محکمتر شود و واقعیت ورزش ملی کشورمان بار دیگر متبلورشود.
پهلوانان خسته نباشید و خداوند یار و نگهدارتان باشد .
اول و آخر مردان عالم ختم بخیر سوگند کریمی
از پیشکسوتان و کهنه سواران دلجویی کنیم
