پرچم ورزش زورخانه ای را برزمین نخواهیم گذاشت

عالمی از بزرگان دین می گفت، انسان پس از مرگ همه چیز خود را از دست می‌دهد و فقط سه چیز باقیات الصالحات برایش می‌ماند که یکی از آن ها فرزند صالح است.
بعد از فوت حسین ونکی ، سپهر و سهیراد پسران ایشان تصمیم دارند مشعل پر فروغ زورخانه ده ونک را روشن نگه دارند و این کار بسیار شایسته‌ ای است و در واقع تداوم راهی است که سالیان سال با پدرشان رفته است.
سهیراد فرزند ارشد زنده یاد ونکی در مراسم در گذشت پدرش از عشق و علاقه وافر پدر از ورزش زورخانه ای سخن می گوید.
او در ادامه خاطرات پدر را یادآور می شود و می گوید: اگر چه من ورزشکار این رشته نیستم اما از ورزش زورخانه ای دور نبودم و از کودکی با این رشته آشنا شده ام و به داخل گود هم رفته ام.
سپهر نیز در ادامه سخنان برادرش می گوید درواقع ورزش زورخانه ای ورزش نیاکان ماست و حفظ آن بر همه واجب است.
او براین باور است درگذشت پدرش این ارتباط قوی و قدیمی و پرخاطره بین خانواده ونکی ها با ورزش زورخانه ای را نخواهد گسست و این پیوند مستحکم تر از گذشته تداوم خواهد یافت.
سهیراد می گوید : ورزش زورخانه ای عشق پدرما بود و تا آخرین لحظه برای رونق بخشی به این ورزش تلاش خود را خواهیم کرد .
او گفت : به پدر قول می دهیم پرچم ورزش زورخانه ای را برزمین نخواهیم گذاشت و هرجا به کمک ما نیاز بود با جان ودل پیش قدم خواهیم شد چرا که می دانیم پدر از این کار روحش شاد می شود.
سهیراد که از درگذشت پدر بسیار متاثر است اضافه می کند ما با ورزش زورخانه ای قرابت دیرینه ای داریم. خانواده ما پیوند ی عمیق با این ورزش دارند و من بسیار امیدوارم به همت جوانان و هدایت پیشکسوتان ورزش زورخانه ای با قدرت در مسیر توسعه قرار بگیرد. حمید کریمی